Fakty i mity o szczepionkach na COVID-19 | część 2
Druga część zweryfikowanych informacji nt. szczepionek na COVID-19. Kolejne pięć pytań wraz z odpowiedziami.
Tym razem jeszcze trochę o działaniach niepożądanych, a także o wpływie mRNA na nasze DNA i o skuteczności szczepionki.
Jeśli chcesz zapoznać się z pierwszą częścią, kliknij tutaj:
Fakty i mity o szczepionkach na COVID-19 | część 1
Przypominam – nikt mi za to nie płaci. 🙂
Za kilka dni trzecia część i ostatnia porcja pytań (chyba, że internet sprowokuje mnie do części czwartej…).
A co z długofalowymi działaniami niepożądanymi? / Dlaczego mam dać się zaszczepić czymś, co nie wiadomo, co we mnie zrobi?
Z oczywistych względów nie jesteśmy w stanie wprost odpowiedzieć na pytanie „jakie są długofalowe skutki szczepionki na COVID?”. Teoretycznie możemy teraz wydłużyć badania kliniczne III fazy o kilka lat. Pytanie, czy ma to sens?
Odpowiem nieco przewrotnie – ile istnień ludzkich jesteśmy gotowi poświęcić, by poznać odpowiedź na to pytanie? Mamy luty 2021, pandemia trwa ok. roku. W tym czasie na całym świecie z powodu COVID zmarło ok. 2,4mln ludzi. Załóżmy, że rocznie pandemia będzie zbierać ok. 2 mln ofiar. Aby poznać skutki szczepionki po dwóch latach od przyjęcia dawki, należałoby zgodzić się na śmierć kolejnych 4-5 mln ludzi. Ja nie jestem gotów wziąć na siebie tej odpowiedzialności.
I teraz druga strona medalu. W ciągu roku odnotowano ok. 100 mln przypadków zachorowań. Zgodnie z najnowszymi badaniami [1] ok. 30% przypadków jest bezobjawowa. W sieci można spotkać nawet wersję o 90%, ale przyjmijmy wariant optymistyczny i załóżmy, że realnie na świecie ok. 130 mln ludzi rocznie zarazi się wirusem SARS-CoV 2. W ciągu dwóch lat będzie to kolejnych 260 mln przypadków. Okazuje się, że nawet przechorowanie COVID bezobjawowo może pozostawić po sobie skutki uboczne, w tym trwałe zmiany w płucach, a nawet mózgu [2].
A wszystkie powyższe liczby i tak zakładają, że w okresie najbliższych dwóch lat będziemy mieli powtórkę 1:1 statystyk z okresu luty 2020-luty 2021. Jest to raczej optymistyczne założenie, ponieważ w lutym zeszłego roku zdarzały się dopiero pojedyncze przypadki zakażeń (w skali świata było to kilka tysięcy dziennie), a obecnie jesteśmy prawdopodobnie gdzieś w drugiej połowie drugiej fali (na świecie wykrywamy kilkaset tysięcy zakażeń dziennie).
Pytanie więc, czy warto ryzykować skutki uboczne przejścia koronawirusa (ze śmiercią włącznie) u tak wielu ludzi, by uniknąć potencjalnych skutków ubocznych szczepionki? Tutaj proszę sobie odpowiedzieć we własnym zakresie.
W statystykach jest odnotowanych tyle osób z odczynami niepożądanymi. A co, jeśli mi też się coś stanie?
Gdy pierwszy raz skierowano do mnie to pytanie, dostałem w załączeniu ten link [3] wraz ze wskazaniem na stronę 6, która miałaby wskazywać na dużą liczbę działań niepożądanych szczepionki.
Przyjrzyjmy się więc twardym danym.
Na dzień dzisiejszy (15.02.2021) w Polsce zostało podanych ok 2.2 mln dawek szczepionki. W tym czasie odnotowano 1 775 odczynów niepożądanych [4].
Czy to dużo? To mniej niż 0.1% (1 osoba na 1000). Przy czym mówimy tutaj o wszystkich skutkach ubocznych, a więc również takich jak zaczerwienienie w miejscu ukłucia, ból mięśniowy po przyjęciu dawki itd. Najcięższy możliwy skutek uboczny (wyłączając zgon), a więc tzw. szok anafilaktyczny, który wymaga pilnej interwencji lekarza, odnotowuje się dla kilku przypadków na milion (w grudniu na całym świecie odnotowano 8 przypadków w grupie 2,1 mln osób [5]).
Oczywiście ryzyko związane ze szczepieniem istnieje, dlatego przed przyjęciem szczepionki zalecana jest konsultacja z lekarzem.
W tym miejscu warto też zwrócić uwagę na fakt, że każda szczepionka ma skutki uboczne – nie są one czymś wyjątkowym dla szczepionki na COVID [6].
Odnotowano zgony po podaniu szczepionki. Czyli jednak jest niebezpieczna!
W sieci można ostatnio napotkać nagłówki o śmierciach po szczepionce na COVID. Brzmi groźnie.
A jakie są fakty?
Oprę się o jedno źródło [7] (dane w nim są aktualne na dzień 11.02.2021).
Pierwszy fakt – w krajach, w których odnotowano zgony, zaszczepiono do tej pory w sumie ok. 37 mln osób.
Drugi fakt – w tych krajach do tej pory odnotowano ok. 350 zgonów po przyjęciu szczepionki na COVID.
Daje nam to 1 zgon na 100 000 osób. Przy czym statystyka wydaje się nie w ogóle nie pasować do polskiej sytuacji, gdzie na 2,1 mln szczepień nie odnotowano ani jednego zgonu (przynajmniej ja nie słyszałem).
Gdyby w Polsce zmarła 1 osoba na każde 100 000 zaszczepionych, to dałoby to ok. 380 zgonów (zakładając 100% osób zaszczepionych, co jest nierealne). Dla porównania, na COVID umierają średnio 3 osoby na 100.
Jednak całe powyższe dywagacje zakładają bezpośredni związek szczepień ze zgonami. A jak to wygląda w praktyce?
W Niemczech przeanalizowano 113 przypadków zgonów po przyjęciu szczepionki na COVID. Oto wnioski:
- zmarli mieli między 79 a 93 lata
- zgon nastąpił między 1 godziną a 19 dniami od podania szczepionki
- 20 osób zmarło na COVID-19 (19 z nich nie miało pełnej odporności, jeden przypadek jest wciąż badany)
- 43 osoby zmarły w wyniku wcześniejszych schorzeń
Końcowy wniosek po przeanalizowaniu wszystkich 113 przypadków był taki, że zgony nie miały bezpośredniego związku ze szczepieniem.
Dodatkowo warto zaznaczyć, że w przypadku szczepienia osób starszych i schorowanych zalecana jest szczególna ostrożność i bardzo dokładny wywiad lekarski.
Czy szczepionka mRNA zmieni nasze DNA?
Teza o możliwości ingerencji szczepionki mRNA w nasze DNA krąży po sieci właściwie od momentu, gdy było wiadomo, że szczepionki na COVID będą oparte o mRNA. Nie będę się tu rozpisywał, tylko jak prawdziwy informatyk – widząc, że ktoś to zrobił lepiej, odeślę do eksperta – Dawida Myśliwca z kanału „Uwaga! Naukowy Bełkot” [8, wraz ze źródłami w opisie filmu].
W telegraficznym skrócie – jest to marginalnie możliwe (ułamek ułamka ułamka procenta). Aby tak się stało potrzebne byłyby dwa niewystępujące normalnie w komórce enzymy (odwrotna transkryptaza i inwertaza). Musiałyby one wystąpić jednocześnie we wszystkich komórkach ciała, zaś mRNA (bardzo nietrwałe) musiałoby również roznieść się równomiernie po wszystkich komórkach ciała (przy podaniu domięśniowym praktycznie niemożliwe) i na koniec to mRNA musiałoby włączyć się we wszystkich komórkach w tę samą część kodu genetycznego (a ponieważ ok 98-99% naszego DNA nie koduje białek [9], a więc mRNA ze szczepionki musiałoby precyzyjnie włączyć się w tzw. „kodujące” DNA – kolejne mało prawdopodobne zdarzenie).
Raczej nikłe szanse, prawda?
Podobno ta szczepionka nie powoduje, że wirus się nie przenosi, a jedynie, że ja nie zachoruję.
Naukowcy, badając szczepionki, skupili się na odporności osoby szczepionej. Nie znaczy to, że szczepionka na pewno nie chroni przed przenoszeniem. Po prostu zbadanie tego jest bardzo trudne. Naukowcy twierdzą, że bardzo trudno jest opracować szczepionkę, która w 100% chroni przed przenoszeniem wirusa [10]. Jednocześnie bazując na wiedzy naukowej można stwierdzić, że:
- szczepionka powoduje odpowiedź układu immunologicznego
- transmisja wirusa polega na namnażaniu się wirusa w organizmie i emisji namnożonego wirusa na zewnątrz
- osoba posiadająca przeciwciała zwalcza wirusa wewnątrz organizmu
Z powyższego można wyciągnąć logiczny wniosek, że nawet, jeśli szczepionka nie powstrzyma w pełni transmisji, to prawdopodobnie spowoduje jej zmniejszenie.
PS. Jeśli uważasz, że ten wpis jest wartościowy, podeślij go twoim znajomym. Bardzo proszę też o śledzenie mojej strony na facebooku! Z góry dzięki za zaufanie 😉
Źródła:
[1] Healthline.com – Most COVID-19 Cases Come from People Without Symptoms
[2] CDC – Long-Term Effects of COVID-19
[3] Anaphylaxis Following m-RNA COVID-19 Vaccine Receipt (PDF)
[4] GOV.pl – Raport szczepień przeciwko COVID-19 (dostęp: 15.02.2021)
[5] Medonet – Przeciwko COVID-19 zaszczepiono już 2,1 mln osób. Co ze skutkami ubocznymi?
[7] DW – Fact check: Are COVID-19 vaccines causing deaths?
[8] Uwaga! Naukowy Bełkot – Czy szczepionka namiesza nam w genach?
